Dragon Age Veilguard









 

Dragon Age Veilguard

Najnowsza odsłona serii Dragon Age, którą Lisioł uwielbia, podobnie jak poprzednie części jest gatunkiem RPG – jakże mogło być inaczej? Futrzak ma nadzieje, że tak właśnie zostanie na stałe. Zacznijmy od faktu, że na grę wylało się morze hejtu – tymczasem Lisioł przeszedł Veilguarda już dwa razy i planuje zrobić to kolejne dwa razy. Tak, gra się futrzakowi bardzo podoba. Dlaczego?

Problem plagi i tego skąd się wzięła, został bardzo ciekawie poprowadzony, przy okazji nawiązują do fabuły Inkwizycji, poprzedniej części. Można jednak grać w Veilguarda bez znajomości poprzednich odsłon serii. Owszem, jest mało nawiązań do części 1 i 2, ale trudno. Nie zawsze da się zrobić kociołek wszystkiego. W zamian za to mamy dobrze napisane postacie. Ich motywacje, działania oraz osobowość są bardzo wyraziste. Owszem jest wątek "onu" ale to gracz gra w nim kluczową rolę i decyduje o tym jak to będzie wyglądać, nie jest to po prostu wrzucone na siłę, tylko mocno osadzone w tyglu kulturowym postaci, której to dotyczy. Poza tym Lisioł uwielbia opętanego kruka Lucanisa z jego niesłabnącą miłością do kawy i dobrego jedzenia; Szarego Strażnika Davrina próbującego wychowywać małego gryfa – swoją drogę gryfiątko jest zajebiste i można je przytulać! Jest też Emmrich z syndromem wykładowcy akademickiego, tyle że w dziedzinie nekromancji ze swoim wiernym Manfredem, sługą kościotrupem od prania brudów *lisie piski rozbawienia*. Oczywiście wizualnie postacie są mocno przerysowane, ale można się do tego przyzwyczaić. Animacja włosów to po prostu czysty odjazd. Koniecznie zróbcie sobie postać z burzą włosów!

Fabuła też nie jest nudna. Wcielacie się w zbudowanego własnoręcznie Rooka, który musi ocalić świat przed plagą z pomocą systemu sojuszu. Przed Wami ciężkie decyzje z konsekwencjami zarówno dla świata, jak i bohaterów. To wszystko posypane romansami, z których Dragon Age słynie.

System walki również Lisioła zaskoczył pozytywnie. Granie zabójcą na dwa miecze to popis akrobatyki i świetnej zabawy. W końcu oto tutaj chodzi, o świetną zabawę. Wystarczy usiąść do tej gry bez góry wymagań i cieszyć się tym, co daje. Lisioł nie żałuje zakupu wersji fizycznej na PS5.
 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lisdle 2

Obraz
            Lisdle 2 Jeśli mało Wam kryminalnych zagadek po pierwszym tomie, to Lisioł ma dla Was dobrą wiadomość — „Murdle 2” autorstwa G. T. Karber już na Was czeka! W środku znajdziecie kolejnych 100 zagadek kryminalnych. Schemat jest taki sam jak w tomie pierwszym. Liczba lupek na górze sprawy sugeruje poziom trudności — im więcej lupek, tym trudniejsza sprawa. Tutaj Lisioł radzi zacząć po prostu od pierwszych stron, zamiast wskakiwać na główkę w sam środek. Sprawę zaczynamy od opisu i zapoznania się z danymi, po tym — no cóż, czas ruszyć szarymi komórkami! Niewielka krzyżówka pomoże ułożyć dane, aby odpowiedź na trzy pytania: - Kto? - Czym? - Gdzie? W bardziej rozbudowanych sprawach dojdzie jeszcze pytanie: - Dlaczego? Po rozwiązaniu sprawy, trafność swojej dedukcji można sprawdzić dzięki rozwiązaniom zawartym na końcu książki. Tylko nie podglądać wcześniej! Sprawy są zróżnicowane. Śmierć szaleje na prawo i lewo. Lisioł ...
Czytaj więcej

Nowy Lisi marsz

Obraz
Nowy Lisi marsz Czy można zrozumieć współczesne Chiny? Oczywiście, że tak – a przynajmniej można spróbować. Wymaga to wysiłku. Należy na bok odłożyć soczewkę europejskich wartości, cofnąć się nieco w czasie i zacząć postrzegać Chiny jako cywilizacje, a nie tylko państwo w naszym rozumieniu tego słowa. Instrukcja wydaje się trudna, dlatego dobrze jest przejść przez ten proces z dobrym przewodnikiem. Tutaj Lisioł poleca Bogdana Góralczyka i jego książkę „Nowy Długi Marsz. Chiny Ery Xi Jinpinga”. . Sztuka rządzenia, biurokracja, technokracja i merytokracja to cztery podstawowe pojęcia na drodze do lepszego zrozumienia Chin. Lisioł musi przyznać, że to nie była łatwa przeprawa. Mądrości jedno, ale wcielenie tych mądrości w życie, żeby było jak pod niebiosami, to zupełnie inna sprawa. Zwłaszcza że tutaj państwo jest na pierwszym miejscu, nawet kosztem wolności jednostki – nie, to nie jest pomysł realizowany „od wczoraj”, tylko od zawsze. Dlatego przykładanie soczewki z wartościami...
Czytaj więcej

Dziwne Lisioły

Obraz
Dziwne Lisioły Lisioł zasiadł na stołówce studenckiej uniwersytetu w Tokio, gdy nagle dosiedli się do niego Sasaki i Kurihara porozmawiać o tajemniczym blogu pod tytułem: Dziennik uczuć Rena Nanashino. Owszem, ostatni wpis wydał się Lisiołowi dziwny, ale im dłużej dwaj studenci rozmawiali, tym ta dziwność nawarstwiała się coraz bardziej. Zaczęli snuć coraz głębsze teorie, gdyż w grę weszło pięć obrazków, które naszkicowała ciężarna żona Rena, jednak co one oznaczają? Lisioł przekręcił łebek, próbując zrozumieć, o co tutaj chodzi… Naomi Konno po śmierci męża sama opiekuje się małym synkiem – Yutą. Jednak od kilku dni coś jest niet ak. Naomi śledzi tajemniczy samochód – Lisioł potwierdza, że sam też przed nim uciekał! Dodatkowo Yuta maluje dziwny obrazek w przedszkolu, po czym ucieka z domu. Naomi zaś nie chce wezwać policji, podejrzane prawda? Do sprawy postanowiła się wmieszać przedszkolanka opiekująca się grupą Yuty, pani Haruoka. Swoje śledztwo rozpoczęła od analizy dziwn...
Czytaj więcej