Stray








Stray

Lisioł nie mógł oderwać nosa od okładki „Stray”, debiutanckiej gry francuskiego Blue Twelve Studio. Dlaczego? Na okładce jest rudy kot! Tak, dobrze czytacie, w grze wcielacie się w kotka. Ten słodki sierściuch ma pechowy dzień i zamiast pognać za swoją rodziną, trafia do zapomnianego i rozpadającego się miasta. Wszędzie śmieci, brud oraz roboty, ani śladu ludzi. Co tutaj się stało? *pisnął Lisioł, głaszcząc kociego bohatera*. Na to pytanie będzie szukać odpowiedzi, próbując wrócić na powierzchnię.

Postapokaliptyczny świat w Stray jest bardzo mroczny i smutny, a przy tym niesamowicie klimatyczny *przyznał Lisioł, oglądając rośliny, które nie potrzebują światła, by żyć*. Co ciekawe owe rośliny nie mają już po co rosnąć, nie ma ludzi więc nie potrzeba tlenu, ale roboty wciąż je podlewają. I tutaj czeka nas jedno z większych zaskoczeń gry, może i miasto jest opuszczone, ale zamieszkują je roboty, które stworzyły własną cywilizację. Mają swoją muzykę, język, sztukę, we wszystkim próbują naśladować ludzi. Mają również swoją historię. W komunikowaniu się z robotami pomaga nam latający robot model B12. Nie jest to jednak zwykła maszyna. W toku eksploracji odkrywamy miejsca, które przywracają pamięć robotowi, a ten z czasem staje się naszym przyjacielem. Niezły duet, kot i robot!

Mechanika gry jest genialna w swojej prostocie. Kot zachowuje się jak kot. Skacze, biega i miauczy na zawołanie. Lubi też drapać meble, ocierać się o nogi oraz zrzucać różne przedmioty. Przez większość czasu właśnie tym się zajmujecie, zwiedzaniem świata jako rozkoszny sierściuch. Lisioł uwielbiał towarzyszyć kociemu bohaterowi w eksploracji każdego zaułku.

Prócz głównej fabuły, której początek topi serce, można zajmować się też questami pobocznymi. I tutaj czeka Was niespodzianka. Nie ma żadnego dziennika zadań, przez co zachowana została pełna (kocia) immersja. Questów jest malutko, więc nie ma problemu z ich zapamiętaniem. Zadbano też oto, żeby lokacje nie były zbyt duże, za to wysokie – w końcu gramy kotem.

Każdy odwiedzany przez nas poziom miasta ma swoje problemy i swój klimat. Jednak nic nie było dla Lisioła tak bardzo przerażające jak kanały, ale o tym już w przyszłym tygodniu!
 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lisioł Wars Jedi: Survivor

Obraz
  Lisioł Wars Jedi: Survivor   Tegoroczny kwiecień przyniósł nam premierę gry „Star Wars Jedi: Survivor”. Lisioł od razu porwał w swoje łapki dysk i nakarmił nim PS5. Poprzednia część – Jedi: Fallen Order – zachwyciła lisie gusta, do tego stopnia, że jedno przejście gry nie wystarczyło. Jak prezentuje się druga część gry? Główny bohater Jedi Cal Kestis musiał przywyknąć do faktu, że na plecach od teraz nosi nie tylko droida BD1, ale i Lisioła. Futrzak wczepił się wszystkimi czterema łapami i ogonem, wielokrotnie zaciskając oczy, piszcząc „to nie najlepszy pooomysł” (motto Cala), ale kto by go tam słuchał… Zacznijmy jednak od początku. Cal Kestis za Imperium nie przepada i stawia mu czoła na każdym kroku.   Jednak otwarta walka nie przynosi rezultatów. Lista ofiar rośnie, a Imperium dalej trzyma galaktykę w żelaznym uścisku. Potrzeba nam nadziei *mruknął Lisioł, szukając jej na dnie butelki*. Niestety alkohol szybko się skończył, podobnie jak certyfikat przydatności okrętu kosmi
Czytaj więcej

Ja Lisioł

Obraz
Ja Lisioł Zastanawialiście się kiedyś, jakby wyglądała chińska wersja „Zbrodni i kary” Dostojewskiego? Otóż nie musicie już rozważać tego problemu. Autor A Yi rozwiązał tę zagadkę za Was, tworząc książkę „Ja morderca”. Lisioł musi przyznać, że lektura tej pozycji jest co najmniej dziwna. Śledzimy naszego przyszłego mordercę, którego imię w sumie w ogóle nie ma znaczenia przy pierwszoosobowej narracji – tak, siedzimy dosłownie w jego głowie. Żadna myśl nie jest przed nami ukrywana. Morderstwo podlega starannemu planowaniu, jednak większość myśli mordercy jest po prostu zwyczajna... Wątki szkolne, rodzinne, masturbacja, zakupy, a na pierwszy plan przebija się ogromna nuda. Nasz bohater jest znudzony i chce poczuć, że żyje. Wybiera zatem drogę zabójstwa. Dokonuje go właściwie beznamiętnie, chociaż śledczy będą przekonani, że tutaj emocje musiały odegrać jakąś rolę, bo jak to można zabić koleżankę ze szkoły bez powodu?! A może jednak? Czemu nasz morderca dopuścił się tego czynu, dlac
Czytaj więcej

Wilczy Dół

Obraz
  Wilczy Dół Lisioł od jakiegoś czasu podgląda na IG profil Co jadłem i uznał, że też wybierze się na swoją wielką kulinarną przygodę! W tym celu wsiadł do stalowego powozu, którego tętent stalowych kół rozbrzmiewał po szynach, niczym melodia zapowiadająca przybycie wielkiego gościa. W ten sposób Lisioł dostał się do Krakowa, a stalowa bestia uszanowała królewską godność futrzaka, wysuwając mu podest *zadowolone piski*. Lisioł przemknął przez dom pełen towarów, zgrabnie omijając tłum ludzi, zbyt zajętych, żeby dostrzec lisią wielkość, po czym wparował na ulicę królewskiego miasta. Na Szpitalną jest zaledwie kilka susów, więc futrzak bez trudu dotarł do Tawerny Wilczy Dół, która równie dobrze mogłaby się nazywać Lisi Dół! Wielki napis zapowiada wielką przygodę, a znaki naprowadzą Was na właściwe schody. Tawerna mieści się w piwnicach dawnej kamienicy i od razu wpadacie w wiedźmiński klimat. Podstawowe zasady dobrego wychowania zostawiacie za drzwiami, podążając za karczmarką.
Czytaj więcej