Samozwaniec. Lisioły na Kremlu. Tom 1 i 2.


Samozwaniec. Lisioły na Kremlu. Tom 1 i 2.

 

Lisioł zapragnął przypiąć sobie skrzydła, wskoczyć na konia, złapać za lancę i wlać w siebie beczkę okowity – w dowolnej kolejności. Ponoć z tymi skrzydłami sprawa wyglądała inaczej, ale liczy się efekt prawda? Dołóżmy do tego wyprawę zbrojną na Moskwę i wychodzi nam „Samozwaniec. Polacy na Kremlu” pióra Jacka Komudy.

Lisioł dołączył do świty szlachcica Jacka Dydyńskiego, przemierzając szlaki Rzeczpospolitej na końskim grzbiecie. Nudę liczenia końskich kroków, przerwał zator na drodze. Z trumną utknęli, a to ci heca, jeszcze pchać ją trzeba *Lisioł pomachał łapką wyznaczonym do tego ludziom, a sam zmrużył oczy* coś mu ta trumna śmierdzi… Pomimo wątpliwości Dydyński zarekomendował dalszą podróż, ale smród powrócił, trza było konie nawracać. Lisioł dobre miał jednak przeczucie, w trumnie zamiast trupa czy złota, zastali jeszcze większy skarb oraz początek niemałych problemów. Jak wiadomo trup żywy lub martwy zawsze śmierdzi! Zwłaszcza gdy się okazuje dziedzicem tronu moskiewskiego.

Problemy zawsze mają korzenie w rodzinie. To prawie że święta prawda *przyznał Lisioł, stojąc u boku Dydyńskiego i patrząc jak, ojciec rodu do smakowitego testamentu dorzuca nieco mniej smakowity haczyk*. Aby spełnić wolę ojca Lisiołowi przyjdzie na Kreml tuptać, żeby jakieś zapomniane ogniwo rodzinne znaleźć, które tam w niewoli przebywa. Brata, mości Jacku, to też szelmę masz, zrobił nas w konia! Samego Lisła przefarbował! No nic, zostało tylko do naszego trupa z obwoźnej trumny jechać w odwiedziny. A ten nieboszczyk to dopiero ma fantazję! Na Moskwę się wybiera po tytuł cara.

Problem w tym, że na miejscu moc szlachty Lisioł zastał, a charakter Mości Dydyńskiego wybuchowy jest jako prochu beczka. Łaski przyszłego-byłego-cara mogą nie wystarczyć, żeby tutaj przeżyć, a co dopiero do Moskwy dojechać. Na dodatek Lisioł musi wszędzie wepchnąć swój nochal, więc jak tylko zniuchał tajny kult, od razu wpadł w objęcia kolejnej awantury. Tak doświadczeni życiem, z pustymi manierkami i krwią zroszeni, wyruszyli wspólnie towarzysz husarski Dydyński razem z towarzyszem futrzanym Lisiołem w stronę Kremla. Czas zostać legendą.

Problem w tym, że zostawanie legendą to mało przyjemna droga i rzadko kończy się dobrze dla głównych zainteresowanych. Szlak ten wiedzie krawędzią szabli wbitej głęboko w czyjeś ciało, a i krew się ciężko zmywa. Z drugiej strony, piśnijmy sobie szczerze, to nie są czasy na żałowanie Moskali *oświadczył Lisioł, wbijając końcówkę swojej szabli w czyjeś oko*. Od łaskawości nowy car Dymitr jest, ale żeby mógł ją w ogóle okazać, najpierw coś trzeba nawiedzić, niczym południca chłopskie pole, a i samego Dymitra na tronie osadzić.

Nawet najsilniejszego ducha błocko może osłabić, gdy oblężenie przyjdzie w takich warunkach prowadzić. Dlatego Lisioł namówił Mości Dydyńskiego do skorzystania z zaproszenia na dwór pewnego Moskala. Jednak szlachcic polski począł wykłady o wolności głosić, a przecież futrzak piszczał mu, żeby gębę w półmisek wsadził i usta żarciem napchał, zamiast wywody czynić. Jeszcze pić zaczął mości szlachcic i to równie łapczywie, co pewien wawelski smok. Nic to, Basieńka… *mruknął Lisioł, patrząc na płonący dwór*. Trzeba będzie do błota wracać.

Na szczęście w obozie łaźnie mają. Lisioł zamówił sobie wielką bale ciepłej wody i piękną kobietę do towarzystwa, ale zamiast niech trzej jezuici przyszli. *Lisiołowi aż wszystkie wąsy opadły, po chwili jednak odzyskał rezon i duchowni opuścili łaźnię oburzeni i zniesmaczeni*. O czasy, o obyczaje, tak futrzaka w kąpieli nagabywać!

Czy to koniec Lisich przygód u boku Mości Dydyńskiego? A gdzie tam, to dopiero początek! *zawołał Lisioł, pędząc na mury obleganego Nowogrodu w samotnej szarży, mijając ludzi pukających się w głowy na ten widok*. Tym, proszę Czytelników, owocuje znajomość z Panem Dydyńskim. Latającymi nad uchem kulami armatnimi *całkiem niemała przetoczyła się przed lisim wierzchowcem, miażdżąc ludzi po drodze*. W takiej sytuacji można powiedzieć tylko „Naprzód, lisowie szlachta” i mieć nadzieję, że napęd na cztery kopyta zadziała!

Jeśli szukacie przygód, z których wyjdziecie cali osmoleni, a przy tym krwi co nieco wrogom utoczycie, to nie zastanawiać się, tylko czytać!

 

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lisioł Wars Jedi: Survivor

Obraz
  Lisioł Wars Jedi: Survivor   Tegoroczny kwiecień przyniósł nam premierę gry „Star Wars Jedi: Survivor”. Lisioł od razu porwał w swoje łapki dysk i nakarmił nim PS5. Poprzednia część – Jedi: Fallen Order – zachwyciła lisie gusta, do tego stopnia, że jedno przejście gry nie wystarczyło. Jak prezentuje się druga część gry? Główny bohater Jedi Cal Kestis musiał przywyknąć do faktu, że na plecach od teraz nosi nie tylko droida BD1, ale i Lisioła. Futrzak wczepił się wszystkimi czterema łapami i ogonem, wielokrotnie zaciskając oczy, piszcząc „to nie najlepszy pooomysł” (motto Cala), ale kto by go tam słuchał… Zacznijmy jednak od początku. Cal Kestis za Imperium nie przepada i stawia mu czoła na każdym kroku.   Jednak otwarta walka nie przynosi rezultatów. Lista ofiar rośnie, a Imperium dalej trzyma galaktykę w żelaznym uścisku. Potrzeba nam nadziei *mruknął Lisioł, szukając jej na dnie butelki*. Niestety alkohol szybko się skończył, podobnie jak certyfikat przydatności okrętu kosmi
Czytaj więcej

Ja Lisioł

Obraz
Ja Lisioł Zastanawialiście się kiedyś, jakby wyglądała chińska wersja „Zbrodni i kary” Dostojewskiego? Otóż nie musicie już rozważać tego problemu. Autor A Yi rozwiązał tę zagadkę za Was, tworząc książkę „Ja morderca”. Lisioł musi przyznać, że lektura tej pozycji jest co najmniej dziwna. Śledzimy naszego przyszłego mordercę, którego imię w sumie w ogóle nie ma znaczenia przy pierwszoosobowej narracji – tak, siedzimy dosłownie w jego głowie. Żadna myśl nie jest przed nami ukrywana. Morderstwo podlega starannemu planowaniu, jednak większość myśli mordercy jest po prostu zwyczajna... Wątki szkolne, rodzinne, masturbacja, zakupy, a na pierwszy plan przebija się ogromna nuda. Nasz bohater jest znudzony i chce poczuć, że żyje. Wybiera zatem drogę zabójstwa. Dokonuje go właściwie beznamiętnie, chociaż śledczy będą przekonani, że tutaj emocje musiały odegrać jakąś rolę, bo jak to można zabić koleżankę ze szkoły bez powodu?! A może jednak? Czemu nasz morderca dopuścił się tego czynu, dlac
Czytaj więcej

Wilczy Dół

Obraz
  Wilczy Dół Lisioł od jakiegoś czasu podgląda na IG profil Co jadłem i uznał, że też wybierze się na swoją wielką kulinarną przygodę! W tym celu wsiadł do stalowego powozu, którego tętent stalowych kół rozbrzmiewał po szynach, niczym melodia zapowiadająca przybycie wielkiego gościa. W ten sposób Lisioł dostał się do Krakowa, a stalowa bestia uszanowała królewską godność futrzaka, wysuwając mu podest *zadowolone piski*. Lisioł przemknął przez dom pełen towarów, zgrabnie omijając tłum ludzi, zbyt zajętych, żeby dostrzec lisią wielkość, po czym wparował na ulicę królewskiego miasta. Na Szpitalną jest zaledwie kilka susów, więc futrzak bez trudu dotarł do Tawerny Wilczy Dół, która równie dobrze mogłaby się nazywać Lisi Dół! Wielki napis zapowiada wielką przygodę, a znaki naprowadzą Was na właściwe schody. Tawerna mieści się w piwnicach dawnej kamienicy i od razu wpadacie w wiedźmiński klimat. Podstawowe zasady dobrego wychowania zostawiacie za drzwiami, podążając za karczmarką.
Czytaj więcej