Lisiarg

Lisiarg

„Letarg” autorstwa Kamila Piechury w założeniu miał być thrillerem psychologicznym – zaczął Lisioł, siedząc na książce – jak to jednak z założeniami bywa, nie zawsze się sprawdzają. Zacząć trzeba od tego, że thriller psychologiczny potrzebuje głębokiej warstwy emocji opartych na ciekawych bohaterach oraz równowadze pomiędzy słowami thriller i psychologiczny. Zdaniem Lisioła autor za mocno skręcił w stronę drugiego członu. Owszem potrzebujemy poznać codzienność bohatera, żeby zrozumieć potem zmianę oraz rozwój sytuacji – jak w rewelacyjnej grze Heavy Rain lub filmie Falling Down – jednak prawie połowa opisów była zbędna. Lisioł naprawdę uważa, że szczegółowy opis czynności… srania i to nad wyraz rzadkiego, bo mamy tutaj rozwolnienie, nie jest kluczowy do zrozumienia psychiki bohatera.

Podobnie ma się sprawa z komentarzami społecznymi. W tym gatunku to nie jest nowość – raczej standard. Jednak to trzeba umiejętnie poprowadzić. W większości przypadków autorowi się to udało, ale np. uwagi odnośnie do 11 września były całkowicie zbędne i brzmiały sztucznie.

Długie opisy codzienności, opowiadania bajek dziecku itp. spowodowały odczucie, że ma się do czynienia z obyczajówką. Dopiero w galerii handlowej zaczęło się coś dziać, jednak czy warto czekać prawie do połowy książki na rozwój wydarzeń? To już pytanie do każdego czytelnika z osobna.

O czym w ogóle jest książka? O życiu, rodzinie i myślach pana Lanke. Trudnych przeżyciach. Zakamarkach umysłu i tak dalej… Autor często nie wyjaśnia, co jest prawdą, a co koszmarem, próbując lawirować między snem a jawą. Do tego dochodzi narracja z pierwszej osoby, zatem ilość sposobów na zaskoczenie czytelnika jest ograniczona. W takiej sytuacji zakładamy wręcz, że narrator nie jest w pełni szczery.

Szkoda, że autor nie pokusił się o więcej rozdziałów z perspektywy Daniela, czyli syna głównego bohatera. Był to powiew świeżości w fabule. Trzeba jednak przyznać, że autor ma potencjał i lekkie pióro. Lisioł ma nadzieję, że w przyszłości rozwinie on własny styl, zamiast kroczyć cudzymi ścieżkami.

Czy Lisiołowi się podobało? Gdyby przenieść koniec na początek, to kto wie, ale z pewnością to nie jest lisia bajka.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lisioł Wars Jedi: Survivor

Obraz
  Lisioł Wars Jedi: Survivor   Tegoroczny kwiecień przyniósł nam premierę gry „Star Wars Jedi: Survivor”. Lisioł od razu porwał w swoje łapki dysk i nakarmił nim PS5. Poprzednia część – Jedi: Fallen Order – zachwyciła lisie gusta, do tego stopnia, że jedno przejście gry nie wystarczyło. Jak prezentuje się druga część gry? Główny bohater Jedi Cal Kestis musiał przywyknąć do faktu, że na plecach od teraz nosi nie tylko droida BD1, ale i Lisioła. Futrzak wczepił się wszystkimi czterema łapami i ogonem, wielokrotnie zaciskając oczy, piszcząc „to nie najlepszy pooomysł” (motto Cala), ale kto by go tam słuchał… Zacznijmy jednak od początku. Cal Kestis za Imperium nie przepada i stawia mu czoła na każdym kroku.   Jednak otwarta walka nie przynosi rezultatów. Lista ofiar rośnie, a Imperium dalej trzyma galaktykę w żelaznym uścisku. Potrzeba nam nadziei *mruknął Lisioł, szukając jej na dnie butelki*. Niestety alkohol szybko się skończył, podobnie jak certyfikat przydatności okrętu kosmi
Czytaj więcej

Ja Lisioł

Obraz
Ja Lisioł Zastanawialiście się kiedyś, jakby wyglądała chińska wersja „Zbrodni i kary” Dostojewskiego? Otóż nie musicie już rozważać tego problemu. Autor A Yi rozwiązał tę zagadkę za Was, tworząc książkę „Ja morderca”. Lisioł musi przyznać, że lektura tej pozycji jest co najmniej dziwna. Śledzimy naszego przyszłego mordercę, którego imię w sumie w ogóle nie ma znaczenia przy pierwszoosobowej narracji – tak, siedzimy dosłownie w jego głowie. Żadna myśl nie jest przed nami ukrywana. Morderstwo podlega starannemu planowaniu, jednak większość myśli mordercy jest po prostu zwyczajna... Wątki szkolne, rodzinne, masturbacja, zakupy, a na pierwszy plan przebija się ogromna nuda. Nasz bohater jest znudzony i chce poczuć, że żyje. Wybiera zatem drogę zabójstwa. Dokonuje go właściwie beznamiętnie, chociaż śledczy będą przekonani, że tutaj emocje musiały odegrać jakąś rolę, bo jak to można zabić koleżankę ze szkoły bez powodu?! A może jednak? Czemu nasz morderca dopuścił się tego czynu, dlac
Czytaj więcej

Wilczy Dół

Obraz
  Wilczy Dół Lisioł od jakiegoś czasu podgląda na IG profil Co jadłem i uznał, że też wybierze się na swoją wielką kulinarną przygodę! W tym celu wsiadł do stalowego powozu, którego tętent stalowych kół rozbrzmiewał po szynach, niczym melodia zapowiadająca przybycie wielkiego gościa. W ten sposób Lisioł dostał się do Krakowa, a stalowa bestia uszanowała królewską godność futrzaka, wysuwając mu podest *zadowolone piski*. Lisioł przemknął przez dom pełen towarów, zgrabnie omijając tłum ludzi, zbyt zajętych, żeby dostrzec lisią wielkość, po czym wparował na ulicę królewskiego miasta. Na Szpitalną jest zaledwie kilka susów, więc futrzak bez trudu dotarł do Tawerny Wilczy Dół, która równie dobrze mogłaby się nazywać Lisi Dół! Wielki napis zapowiada wielką przygodę, a znaki naprowadzą Was na właściwe schody. Tawerna mieści się w piwnicach dawnej kamienicy i od razu wpadacie w wiedźmiński klimat. Podstawowe zasady dobrego wychowania zostawiacie za drzwiami, podążając za karczmarką.
Czytaj więcej