Lisioł gdzieś daleko stąd...

 

Lisioł gdzieś daleko stąd...

Dla odmiany Lisioł postanowił zaszaleć i wziął w swoje łapki satyrę na fantastykę autorstwa D.B. Foryś „Tymczasem gdzieś daleko stąd... czyli o królewnie, która nie wiedziała, że królewną była. Księciu, syrenach, złym królu, pegazach, elfach i potworach, nie licząc smoka”. Przydługi tytuł, ale w środku może być ciekawie.

Jak wiadomo fantastyka ma swoje żelazne zasady: wybraniec nieznający swojego pochodzenia, przepowiednia, od zera do bohatera, ratowanie świata i tak do potęgi entej *dużo lisich pisków*. Nie inaczej jest tutaj, książkę można czytać z listą motywów pod ręką – po znalezieniu każdego kielich w górę!

Lisioł podążał zatem za Wysłannikami Śmierci niosącymi szlachetnego niemowlaka – ciekawe czy pieluszka też jest taka szlachetna – którzy znajdują dla wybrańca odpowiednią matkę, a ta ucieka na drugi koniec świata. Zły król gotuje się ze złości, rzuca paterami, robi dziurę w podłodze obcasem i próbuje znaleźć dziecko za wszelką cenę, aby powstrzymać przepowiednię, która pozbawi go tronu i godności – w sumie tego drugiego nigdy nie miał *futrzak robi unik przed pustym kielichem, PUSTYM! Istny skandal*.

I tak się fabuła toczy. Młoda księżniczka pod przybranym imieniem wyrasta na nastolatkę. Zdobywa smoka, ucieka z domu i zaczyna szukać prawdy o sobie, podczas gdy zły władca próbując ją odnaleźć. Dostaniecie tutaj dosłownie wszystko, co w typowej fantastyce być musi. Smoki, syreny, elfy, miecze, ale w tak banalnej formie, że aż groteskowej, co nie zawsze wychodzi na dobre historii. Lisioł wie, że przewidywalność jest tutaj na celowniku, ale kiedy nabijanie się z przewidywalności jest przewidywalne, to nie zawsze jest to zabawne. Autorka sprawnie punktuje znane motywy gatunku, podlewa to wszystko sosem popkultury, ale nie idzie za ciosem. Zabrakło głębi cięcia, żeby było tak błyskotliwie jak u Terry’ego Pratchetta – porównanie nieuniknione w przypadku takich książek.

Podsumowując, jeśli nie lubicie prześmiewczych książek, w których nastolatka przecina lecącą strzałę, a czarny smok nazywa się Boo, to lepiej darujcie sobie tę pozycję. Jest to specyficzna lektura, ale fanom książek z przymrużeniem oka na pewno przypadnie do gustu!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lisioł Wars Jedi: Survivor

Obraz
  Lisioł Wars Jedi: Survivor   Tegoroczny kwiecień przyniósł nam premierę gry „Star Wars Jedi: Survivor”. Lisioł od razu porwał w swoje łapki dysk i nakarmił nim PS5. Poprzednia część – Jedi: Fallen Order – zachwyciła lisie gusta, do tego stopnia, że jedno przejście gry nie wystarczyło. Jak prezentuje się druga część gry? Główny bohater Jedi Cal Kestis musiał przywyknąć do faktu, że na plecach od teraz nosi nie tylko droida BD1, ale i Lisioła. Futrzak wczepił się wszystkimi czterema łapami i ogonem, wielokrotnie zaciskając oczy, piszcząc „to nie najlepszy pooomysł” (motto Cala), ale kto by go tam słuchał… Zacznijmy jednak od początku. Cal Kestis za Imperium nie przepada i stawia mu czoła na każdym kroku.   Jednak otwarta walka nie przynosi rezultatów. Lista ofiar rośnie, a Imperium dalej trzyma galaktykę w żelaznym uścisku. Potrzeba nam nadziei *mruknął Lisioł, szukając jej na dnie butelki*. Niestety alkohol szybko się skończył, podobnie jak certyfikat przydatności okrętu kosmi
Czytaj więcej

Ja Lisioł

Obraz
Ja Lisioł Zastanawialiście się kiedyś, jakby wyglądała chińska wersja „Zbrodni i kary” Dostojewskiego? Otóż nie musicie już rozważać tego problemu. Autor A Yi rozwiązał tę zagadkę za Was, tworząc książkę „Ja morderca”. Lisioł musi przyznać, że lektura tej pozycji jest co najmniej dziwna. Śledzimy naszego przyszłego mordercę, którego imię w sumie w ogóle nie ma znaczenia przy pierwszoosobowej narracji – tak, siedzimy dosłownie w jego głowie. Żadna myśl nie jest przed nami ukrywana. Morderstwo podlega starannemu planowaniu, jednak większość myśli mordercy jest po prostu zwyczajna... Wątki szkolne, rodzinne, masturbacja, zakupy, a na pierwszy plan przebija się ogromna nuda. Nasz bohater jest znudzony i chce poczuć, że żyje. Wybiera zatem drogę zabójstwa. Dokonuje go właściwie beznamiętnie, chociaż śledczy będą przekonani, że tutaj emocje musiały odegrać jakąś rolę, bo jak to można zabić koleżankę ze szkoły bez powodu?! A może jednak? Czemu nasz morderca dopuścił się tego czynu, dlac
Czytaj więcej

Wilczy Dół

Obraz
  Wilczy Dół Lisioł od jakiegoś czasu podgląda na IG profil Co jadłem i uznał, że też wybierze się na swoją wielką kulinarną przygodę! W tym celu wsiadł do stalowego powozu, którego tętent stalowych kół rozbrzmiewał po szynach, niczym melodia zapowiadająca przybycie wielkiego gościa. W ten sposób Lisioł dostał się do Krakowa, a stalowa bestia uszanowała królewską godność futrzaka, wysuwając mu podest *zadowolone piski*. Lisioł przemknął przez dom pełen towarów, zgrabnie omijając tłum ludzi, zbyt zajętych, żeby dostrzec lisią wielkość, po czym wparował na ulicę królewskiego miasta. Na Szpitalną jest zaledwie kilka susów, więc futrzak bez trudu dotarł do Tawerny Wilczy Dół, która równie dobrze mogłaby się nazywać Lisi Dół! Wielki napis zapowiada wielką przygodę, a znaki naprowadzą Was na właściwe schody. Tawerna mieści się w piwnicach dawnej kamienicy i od razu wpadacie w wiedźmiński klimat. Podstawowe zasady dobrego wychowania zostawiacie za drzwiami, podążając za karczmarką.
Czytaj więcej