Lekarze Hitlera. Zbrodnicza medycyna

Lekarze Hitlera. Zbrodnicza medycyna

II wojna światowa nieprzerwanie fascynuje i odkrywa przed nami coraz to nowsze pokłady ciekawostek, heroizmu, upodlenia i zbrodni – w zależności, w którą stronę akurat patrzymy. W tym wypadku autor Manuel Moros Pena przybliża czytelnikowi świat medycyny. Jak jednak wiadomo, zło nie bierze się znikąd, dlatego pierwszy rozdział wprowadza czytelników w temat np. przedstawiając postać brytyjskiego ekonomisty Thomasa Malthusa. Wspomniany człek lobbował za swoim „prawem ludności”, które w praktyce mówiło, że produkcja żywności jest o wiele za mała w stosunku do przyrostu populacji. Dlatego rasy niższe nie powinno się uczyć higieny, tylko przeciwnie, pomagać naturze eliminować takich ludzi przez choroby i głód. Żadnej pomocy humanitarnej.

Po takim wstępie, w którym poznajemy sporo takich „miłych” ludzi, przechodzimy do eugeniki, czyli poglądu mówiącego o selektywnym rozmnażaniu w celu ulepszenia gatunku – w skrócie idealna wymówka dla medycyny lubiącej przekraczać wszelkie granice. Zaczynamy oczywiście od USA, gdyż tam te poglądy przyjęły się bardzo szybko. Trzeba przy tym pamiętać, że okres międzywojnia nie był tolerancyjny dla nikogo... Stamtąd robimy przeskok do Niemiec – i już wiecie, do czego to zmierza. Do katastrofy. Jednak ten pociąg miał trochę czasu, żeby się rozpędzić – poczynając od założenia Towarzystwa Higieny Rasowej w 1905 roku, na obozach kończąc.

Trzeba przyznać, że autor w ciekawy sposób pokazuje niełatwy kawałek historii, rozpisując sławnych lekarzy osobno z przypisaniem do obozów np. w Dachau Sigmund Rascher prowadził swoje eksperymenty dotyczące wpływu wysokościi hipotermii na człowieka. Nie jest to łatwa przeprawa. Jak na tak trudny temat czyta się dobrze, nie za ciężko. Oczywiście całość historii może skończyć się tylko w jednym miejscu – w Norymberdze. Autor pociąga jednak temat dalej, aż do upadku muru berlińskiego, dzięki czemu mamy ciągłość wiedzy oraz możliwość poznania konsekwencji nazistowskiej eugeniki.