Lisioł. Krótka historia

 

Lisioł. Krótka historia

Oczywiście, że historia Lisioła – i bynajmniej niekrótka – byłaby ciekawsza, ale historia wojny również brzmi atrakcyjnie. „Wojna. Krótka historia” autorstwa Jeremy’ego Blacka to zaledwie 300-stronicowa pozycja *odgłosy Spartan w tle*, zaczynająca się od prehistorii. W końcu wojna towarzyszy ludziom od początku ich istnienia. Z czego konflikt jest tutaj też uznawany jako starcie siłowe ze zwierzętami więc polowania, rytuały przejścia, obrzędy wymagające ofiary itp. Lisioł radzi sprawdzić przydatność wroga przed jego spożyciem!

Na Lisioła czeka 39 podrozdziałów, które przedstawiają historię konfliktów aż do czasów współczesny, z ujęciem wiedzy teoretyków wojskowości. Są to krótkie podrozdziały, zaledwie po kilka stron, dlatego Lisioł piszczy, że przez książkę się dosłownie płynie. Nie ma tutaj dogłębnej analizy, statystyk czy rozgrzebywania tematu. Lektura przypomina słuchanie wykładu albo czytanie eseju. Są podawane fakty i przykłady, ale autorowi zdarza się odskoczyć na zasadzie „jesteśmy w starożytnym Egipcie, ale ta taktyka sprawdziła się też tam i tam”. Trzeba więc się nieco skoncentrować, żeby nie zgubić wątku.

W ten sposób Lisioł prowadził rydwan bojowy, po czym przesiadł się na wielbłąda – konie były zbyt modne. Szybko jednak futrzak uznał, że Wschód ma dziwne pomysły i przerzucił się na konia. Potem wybrał umięśnionych Spartan, żeby nosili go na tarczy. Czego to Lisioł nie zaliczył – słonie, władcy, triremy… Tempo w książce jest tak duże, że gdy futrzak zapomniał pistoletu, nasypał prochu do ogona i też dało radę!

Czy ta książka coś wnosi do tematu? Dla osób interesujących się konfliktem nic a nic. Nie ma tam niczego, czego fachowiec by nie wiedział – np. proca była używana w wielu częściach świata albo warunki klimatyczne lub posiadanie koni miało wpływ na zdolności bojowe danego państwa – brzmi to jak doświadczenia z serii gier Civilization. Lisioł jednak ceni sobie autora i po bliższych oględzinach można uznać, że książka jest wprowadzeniem do świata konfliktów dla osób zaczynających dopiero swoją przygodę z tym tematem. Lekki język, bez zbędnej statystyki, idealne dla laika. Z tego byłby bardzo ciekawy podcast.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nowy Lisi marsz

Obraz
Nowy Lisi marsz Czy można zrozumieć współczesne Chiny? Oczywiście, że tak – a przynajmniej można spróbować. Wymaga to wysiłku. Należy na bok odłożyć soczewkę europejskich wartości, cofnąć się nieco w czasie i zacząć postrzegać Chiny jako cywilizacje, a nie tylko państwo w naszym rozumieniu tego słowa. Instrukcja wydaje się trudna, dlatego dobrze jest przejść przez ten proces z dobrym przewodnikiem. Tutaj Lisioł poleca Bogdana Góralczyka i jego książkę „Nowy Długi Marsz. Chiny Ery Xi Jinpinga”. . Sztuka rządzenia, biurokracja, technokracja i merytokracja to cztery podstawowe pojęcia na drodze do lepszego zrozumienia Chin. Lisioł musi przyznać, że to nie była łatwa przeprawa. Mądrości jedno, ale wcielenie tych mądrości w życie, żeby było jak pod niebiosami, to zupełnie inna sprawa. Zwłaszcza że tutaj państwo jest na pierwszym miejscu, nawet kosztem wolności jednostki – nie, to nie jest pomysł realizowany „od wczoraj”, tylko od zawsze. Dlatego przykładanie soczewki z wartościami...
Czytaj więcej

Dziwne Lisioły

Obraz
Dziwne Lisioły Lisioł zasiadł na stołówce studenckiej uniwersytetu w Tokio, gdy nagle dosiedli się do niego Sasaki i Kurihara porozmawiać o tajemniczym blogu pod tytułem: Dziennik uczuć Rena Nanashino. Owszem, ostatni wpis wydał się Lisiołowi dziwny, ale im dłużej dwaj studenci rozmawiali, tym ta dziwność nawarstwiała się coraz bardziej. Zaczęli snuć coraz głębsze teorie, gdyż w grę weszło pięć obrazków, które naszkicowała ciężarna żona Rena, jednak co one oznaczają? Lisioł przekręcił łebek, próbując zrozumieć, o co tutaj chodzi… Naomi Konno po śmierci męża sama opiekuje się małym synkiem – Yutą. Jednak od kilku dni coś jest niet ak. Naomi śledzi tajemniczy samochód – Lisioł potwierdza, że sam też przed nim uciekał! Dodatkowo Yuta maluje dziwny obrazek w przedszkolu, po czym ucieka z domu. Naomi zaś nie chce wezwać policji, podejrzane prawda? Do sprawy postanowiła się wmieszać przedszkolanka opiekująca się grupą Yuty, pani Haruoka. Swoje śledztwo rozpoczęła od analizy dziwn...
Czytaj więcej