Drzewo Lisów

Drzewo Lisów

W środku palącego lata, gdy słońce broczyło czerwienią na korony drzew, Lisioł zobaczył światło. Namacalne, wijące się między pazurkami, poruszające się niczym żywa istota. Wtedy futrzak usłyszał muzykę, poczuł rytm i ruszył do tańca. Po chwili dopiero zorientował się, że jakiś grajek znowu próbował okraść mu piwniczkę. Kilka kamieni później bard został skutecznie wyciszony.

„Drzewo tańca” autorstwa Kiran Millwood Hargrave to książka piękna i upiorna zarazem. Piękna, bo to powieść napisana wyjątkowo plastycznym językiem, który z miejsca pozwolił futrzakowi wskoczyć do początków XVI wieku, gdy w okolicach Strasbourga pojawiła się taneczna plaga. Lisioł musi przyznać, że nie sposób zarzucić coś stylowi pisania, bo ten zdradza poetyckie zacięcie autorki. Jednocześnie książka jest upiorna, gdyż opowiada o czasach, gdy życiem oraz śmiercią rządziła wiara, a to wyjątkowo okrutna i wymagająca bestia. Zwłaszcza wobec kobiet – pisnął Lisioł, patrząc z niesmakiem na płonące stosy.

Bohaterką powieści jest Lisbet, ciężarna kobieta, której los nie szczędzi razów. Lisbet nie pierwszy raz znajduje się w stanie błogosławionym, ale wszystkie jej ciąże nie miały szczęśliwego zakończenia. W czasach, gdy kobieta miała rodzić dzieci, taki stan rzeczy budzi podejrzenia. O klątwę, sumienie skażone grzechem oraz gniew boży. Lisbet mieszka z mężem i apodyktyczną teściową, a na domiar złego do domu wraca Agnethe, tajemnicza szwagierka Lisbet, wysłana na siedmioletnią pokutę do klasztoru. Jakie czyny wymagały takiej kary? Czy owładnięte żądzą tańca osoby są znakiem z niebios, czy karą za niegodne czyny? Czy Lisioł znowu musi wyciszyć kamieniem grajka w piwniczce?

„Drzewo Tańca” to książka, która w oprawie przepięknej prozy pokazuje czasy potwornego głodu oraz nieurodzaju – straszliwego nawet wedle ówczesnych standardów. Styl pisania Lisioł może tylko chwalić, podobnie jak podjętą tematykę, ale mniej więcej w połowie książka zaczyna dostawać lekkiej zadyszki, a fabuła nie jest tak ciekawa, jak fakty, które ją zainspirowały. Mimo tego Lisioł dobrze się bawił i poleca wyprawę w przeszłość wszystkim miłośnikom pięknej prozy oraz opowieści z przeszłości.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lisioł Wars Jedi: Survivor

Obraz
  Lisioł Wars Jedi: Survivor   Tegoroczny kwiecień przyniósł nam premierę gry „Star Wars Jedi: Survivor”. Lisioł od razu porwał w swoje łapki dysk i nakarmił nim PS5. Poprzednia część – Jedi: Fallen Order – zachwyciła lisie gusta, do tego stopnia, że jedno przejście gry nie wystarczyło. Jak prezentuje się druga część gry? Główny bohater Jedi Cal Kestis musiał przywyknąć do faktu, że na plecach od teraz nosi nie tylko droida BD1, ale i Lisioła. Futrzak wczepił się wszystkimi czterema łapami i ogonem, wielokrotnie zaciskając oczy, piszcząc „to nie najlepszy pooomysł” (motto Cala), ale kto by go tam słuchał… Zacznijmy jednak od początku. Cal Kestis za Imperium nie przepada i stawia mu czoła na każdym kroku.   Jednak otwarta walka nie przynosi rezultatów. Lista ofiar rośnie, a Imperium dalej trzyma galaktykę w żelaznym uścisku. Potrzeba nam nadziei *mruknął Lisioł, szukając jej na dnie butelki*. Niestety alkohol szybko się skończył, podobnie jak certyfikat przydatności okrętu kosmi
Czytaj więcej

Ja Lisioł

Obraz
Ja Lisioł Zastanawialiście się kiedyś, jakby wyglądała chińska wersja „Zbrodni i kary” Dostojewskiego? Otóż nie musicie już rozważać tego problemu. Autor A Yi rozwiązał tę zagadkę za Was, tworząc książkę „Ja morderca”. Lisioł musi przyznać, że lektura tej pozycji jest co najmniej dziwna. Śledzimy naszego przyszłego mordercę, którego imię w sumie w ogóle nie ma znaczenia przy pierwszoosobowej narracji – tak, siedzimy dosłownie w jego głowie. Żadna myśl nie jest przed nami ukrywana. Morderstwo podlega starannemu planowaniu, jednak większość myśli mordercy jest po prostu zwyczajna... Wątki szkolne, rodzinne, masturbacja, zakupy, a na pierwszy plan przebija się ogromna nuda. Nasz bohater jest znudzony i chce poczuć, że żyje. Wybiera zatem drogę zabójstwa. Dokonuje go właściwie beznamiętnie, chociaż śledczy będą przekonani, że tutaj emocje musiały odegrać jakąś rolę, bo jak to można zabić koleżankę ze szkoły bez powodu?! A może jednak? Czemu nasz morderca dopuścił się tego czynu, dlac
Czytaj więcej

Wilczy Dół

Obraz
  Wilczy Dół Lisioł od jakiegoś czasu podgląda na IG profil Co jadłem i uznał, że też wybierze się na swoją wielką kulinarną przygodę! W tym celu wsiadł do stalowego powozu, którego tętent stalowych kół rozbrzmiewał po szynach, niczym melodia zapowiadająca przybycie wielkiego gościa. W ten sposób Lisioł dostał się do Krakowa, a stalowa bestia uszanowała królewską godność futrzaka, wysuwając mu podest *zadowolone piski*. Lisioł przemknął przez dom pełen towarów, zgrabnie omijając tłum ludzi, zbyt zajętych, żeby dostrzec lisią wielkość, po czym wparował na ulicę królewskiego miasta. Na Szpitalną jest zaledwie kilka susów, więc futrzak bez trudu dotarł do Tawerny Wilczy Dół, która równie dobrze mogłaby się nazywać Lisi Dół! Wielki napis zapowiada wielką przygodę, a znaki naprowadzą Was na właściwe schody. Tawerna mieści się w piwnicach dawnej kamienicy i od razu wpadacie w wiedźmiński klimat. Podstawowe zasady dobrego wychowania zostawiacie za drzwiami, podążając za karczmarką.
Czytaj więcej