Diabeł w kulturze Lisioła

Diabeł w kulturze Lisioła

Lisioł uwielbia książki o historii, a jeżeli jest to pozycja ciekawa, lekko napisana i przystępna, to futrzak aż piszczy z uciechy. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Replika Lisioł miał okazję dać nura między strony książki Michała Rożka pod tytułem „Diabeł w kulturze polskiej”. Czy lektura była udana? Jeżeli diabelskie snopki siana oraz mnisi w przerażeniu wołający „kobieta!” nie zachęcają do czytania, to Lisioł już śpieszy – kieliszek w górę – śpieszy z wyjaśnieniem.

Tuptanie śladem diabła Lisioł rozpoczął na długo przed doniosłymi wydarzeniami na weselu w Kanie Galilejskiej. Autor w bardzo przejrzysty sposób przedstawia narodziny koncepcji dualistycznej (pełna butelka dobra, pustka butelka zła) oraz jej wpływ na kreację pojęć dobra i zła w chrześcijaństwie. Odwołując się zarówno do kanonu, jak i pism apokryficznych, Lisioł dowiedział się o pewnym Satanaelu oraz jego piekielnych zastępach, których liczba podejrzanie kręci się wokół wielokrotności liczby 6. Szkaradne towarzystwo, zaiste. Niegodne nawet pisku.

Pierwsze rozdziały dały Lisiołowi pojęcie o tym, co ludzie w dawnych wiekach uważali za diabelskie. W dużym skrócie: wszystko, a zwłaszcza kobiety. Grymas nie opuszczał futrzakowego pyszczka, gdyż białogłowych nie godzi się tak traktować! Jednocześnie średniowiecznym nie przeszkadzało traktowanie mniszek z najwyższym uznaniem… albo zamiana klasztorów w domy uciech, gdzie zajmowano się wszystkim, prócz modlitwy. Boccaccio dobrze uchwycił naturę „zapędzania diabła do piekła”, jeżeli wiecie, co Lisioł ma na myśli.

Mając za sobą solidne przygotowanie pod postacią wizyty u rozbrykanych mniszek, futrzak przybył na ziemie polskie, aby studiować w krakowskim Collegium Maius w towarzystwie pana Twardowskiego. Lustra, wywoływanie duchów, tajemnicze laboratoria oraz nauka z diabelskich ksiąg to jest to, co Lisioł lubi najbardziej w takich pozycjach! Michał Rożek potrafi przybliżyć złożoną tematykę ze znawstwem oraz lekkością pióra, co w przypadku takich książek nie jest częste. Odrobina humoru również wkrada się pomiędzy opowieści o diabłach. Lisioła uradował zwłaszcza ten fragment: „mnisi powypadali z cel i ujrzeli snop słomy. Zatem szatan”. Futrzak pokiwał głową. Wielka mądrość przemawia przez pobożnych braciszków. Snopom słomy ufać nie można, bo diabeł to sprytna bestia. Gdy jednego z krakowskich biskupów znaleziono pod łóżkiem nierządnicy, zgodnie uznano, że to szatan przybrał postać duchownego. Przecież to niemożliwe, aby święty mąż odwiedzał taką kobietę, prawda? Aż chce się znacząco spojrzeć w stronę czytelnika i mrugnąć okiem.

Książka stanowi bardzo ciekawą pozycję dla wszystkich osób, które są żywo zainteresowane wiedźmami, cyrografami, diabłami oraz bogatym kontekstem kulturowym, odpowiedzialnym za stworzenie najpopularniejszych polskich legend. Od pierwszych wieków chrześcijaństwa po czasy współczesne, Lisioł zdecydowanie poleca udać się na wyprawę śladem czartów – tych przebiegłych i zgoła nierozgarniętych – albo wyprawić się z widmowym biskupem na nocną galopadę w poszukiwaniu kochanki. Wszak diabeł niejedno ma imię.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lisioł Wars Jedi: Survivor

Obraz
  Lisioł Wars Jedi: Survivor   Tegoroczny kwiecień przyniósł nam premierę gry „Star Wars Jedi: Survivor”. Lisioł od razu porwał w swoje łapki dysk i nakarmił nim PS5. Poprzednia część – Jedi: Fallen Order – zachwyciła lisie gusta, do tego stopnia, że jedno przejście gry nie wystarczyło. Jak prezentuje się druga część gry? Główny bohater Jedi Cal Kestis musiał przywyknąć do faktu, że na plecach od teraz nosi nie tylko droida BD1, ale i Lisioła. Futrzak wczepił się wszystkimi czterema łapami i ogonem, wielokrotnie zaciskając oczy, piszcząc „to nie najlepszy pooomysł” (motto Cala), ale kto by go tam słuchał… Zacznijmy jednak od początku. Cal Kestis za Imperium nie przepada i stawia mu czoła na każdym kroku.   Jednak otwarta walka nie przynosi rezultatów. Lista ofiar rośnie, a Imperium dalej trzyma galaktykę w żelaznym uścisku. Potrzeba nam nadziei *mruknął Lisioł, szukając jej na dnie butelki*. Niestety alkohol szybko się skończył, podobnie jak certyfikat przydatności okrętu kosmi
Czytaj więcej

Ja Lisioł

Obraz
Ja Lisioł Zastanawialiście się kiedyś, jakby wyglądała chińska wersja „Zbrodni i kary” Dostojewskiego? Otóż nie musicie już rozważać tego problemu. Autor A Yi rozwiązał tę zagadkę za Was, tworząc książkę „Ja morderca”. Lisioł musi przyznać, że lektura tej pozycji jest co najmniej dziwna. Śledzimy naszego przyszłego mordercę, którego imię w sumie w ogóle nie ma znaczenia przy pierwszoosobowej narracji – tak, siedzimy dosłownie w jego głowie. Żadna myśl nie jest przed nami ukrywana. Morderstwo podlega starannemu planowaniu, jednak większość myśli mordercy jest po prostu zwyczajna... Wątki szkolne, rodzinne, masturbacja, zakupy, a na pierwszy plan przebija się ogromna nuda. Nasz bohater jest znudzony i chce poczuć, że żyje. Wybiera zatem drogę zabójstwa. Dokonuje go właściwie beznamiętnie, chociaż śledczy będą przekonani, że tutaj emocje musiały odegrać jakąś rolę, bo jak to można zabić koleżankę ze szkoły bez powodu?! A może jednak? Czemu nasz morderca dopuścił się tego czynu, dlac
Czytaj więcej

Wilczy Dół

Obraz
  Wilczy Dół Lisioł od jakiegoś czasu podgląda na IG profil Co jadłem i uznał, że też wybierze się na swoją wielką kulinarną przygodę! W tym celu wsiadł do stalowego powozu, którego tętent stalowych kół rozbrzmiewał po szynach, niczym melodia zapowiadająca przybycie wielkiego gościa. W ten sposób Lisioł dostał się do Krakowa, a stalowa bestia uszanowała królewską godność futrzaka, wysuwając mu podest *zadowolone piski*. Lisioł przemknął przez dom pełen towarów, zgrabnie omijając tłum ludzi, zbyt zajętych, żeby dostrzec lisią wielkość, po czym wparował na ulicę królewskiego miasta. Na Szpitalną jest zaledwie kilka susów, więc futrzak bez trudu dotarł do Tawerny Wilczy Dół, która równie dobrze mogłaby się nazywać Lisi Dół! Wielki napis zapowiada wielką przygodę, a znaki naprowadzą Was na właściwe schody. Tawerna mieści się w piwnicach dawnej kamienicy i od razu wpadacie w wiedźmiński klimat. Podstawowe zasady dobrego wychowania zostawiacie za drzwiami, podążając za karczmarką.
Czytaj więcej