Drezno 1945. Ogień i Lisioł.


Drezno 1945. Ogień i Lisioł

Spacer po Dreźnie z książką „Drezno 1945. Ogień i mrok” autorstwa Sinclair McKay’a zaczął się dla Lisioła złudnie przyjemnie. Piękne zabytki, bezchmurne niebo, delikatny chłód płynący od rzeki. Pozorne poczucie odprężenia i bezpieczeństwa. Lisioł wystawił łapę zza zakrętu, huk, pożoga, zniszczenie. Lisioł cofnął łapę, wystawił znowu – nic, cisza. Takie jest właśnie Drezno. Czas w tym miejscu nieustannie się przenika. Jednocześnie macie piękne zabytkowe miasto i huragan zniszczenia, a wśród płomieni co najmniej jednego jeźdźca apokalipsy. Te dwie warstwy nakładają się na siebie i nie da się ich rozdzielić. Dlatego Lisioł wziął głęboki wdech i wszedł w morze płomieni.

Futrzaka przywitała wojenna rzeczywistość Drezna sprzed bombardowania. Niby wszyscy wiedzą, co się stało z Żydami, ale nikt nic nie mówi. Niby wszyscy widzą niewolników w fabrykach, a jednocześnie ich nie widzą. Rzeczywistość pęka w coraz większej liczbie miejsc, jednak owe pęknięcia są zaklejane przez propagandę. Z drugiej strony, co można innego zrobić? Codzienność mieszkańców Drezna toczy się w cieniu plotek, strachu oraz poświecenia w imię Rzeszy. Lisioł wyczuwa w powietrzu namacalne wręcz napięcie.

Książka przeniosła też futrzaka do gabinetu Arthura Harrisa, Brytyjczyka odpowiedzialnego za pomysł nalotów dywanów. Lisioł słuchał jego słów, przekrzywiając łebek na bok. Uniósł obie łapki w górę. Z jednej strony ma przekonanie o tym, że siłę roboczą faszystowskich Niemiec trzeba unieszkodliwić. Zakłócić życie codzienne. Zniszczyć gospodarkę, miasta zrównać z ziemią i zdławić wrogą machinę wojenną. Z drugiej strony Harris odpowiada za śmierć tysięcy alianckich pilotów. Lisioł opuścił smutno łebek, gdyż brakło tutaj miejsca na ludność cywilną, chociaż byli i tacy wojskowi, którzy domagali się rozgraniczenia celów cywilnych oraz wojskowych. Chwała im za to, że wciąż próbowali.

Kolejne rozdziały ukazują życie Drezna. Autor plastycznym językiem otacza nas rytmem miasta, które zostaje gwałtowne utopione w morzu ognia. W książce nie brakuje relacji z pierwszej ręki, zarówno z ziemi, jak i z powietrza. Czuć żar ognia na pyszczku oraz spacerującą po ulicach śmierć. Warto zajrzeć do tej pozycji.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lisioł Wars Jedi: Survivor

Obraz
  Lisioł Wars Jedi: Survivor   Tegoroczny kwiecień przyniósł nam premierę gry „Star Wars Jedi: Survivor”. Lisioł od razu porwał w swoje łapki dysk i nakarmił nim PS5. Poprzednia część – Jedi: Fallen Order – zachwyciła lisie gusta, do tego stopnia, że jedno przejście gry nie wystarczyło. Jak prezentuje się druga część gry? Główny bohater Jedi Cal Kestis musiał przywyknąć do faktu, że na plecach od teraz nosi nie tylko droida BD1, ale i Lisioła. Futrzak wczepił się wszystkimi czterema łapami i ogonem, wielokrotnie zaciskając oczy, piszcząc „to nie najlepszy pooomysł” (motto Cala), ale kto by go tam słuchał… Zacznijmy jednak od początku. Cal Kestis za Imperium nie przepada i stawia mu czoła na każdym kroku.   Jednak otwarta walka nie przynosi rezultatów. Lista ofiar rośnie, a Imperium dalej trzyma galaktykę w żelaznym uścisku. Potrzeba nam nadziei *mruknął Lisioł, szukając jej na dnie butelki*. Niestety alkohol szybko się skończył, podobnie jak certyfikat przydatności okrętu kosmi
Czytaj więcej

Ja Lisioł

Obraz
Ja Lisioł Zastanawialiście się kiedyś, jakby wyglądała chińska wersja „Zbrodni i kary” Dostojewskiego? Otóż nie musicie już rozważać tego problemu. Autor A Yi rozwiązał tę zagadkę za Was, tworząc książkę „Ja morderca”. Lisioł musi przyznać, że lektura tej pozycji jest co najmniej dziwna. Śledzimy naszego przyszłego mordercę, którego imię w sumie w ogóle nie ma znaczenia przy pierwszoosobowej narracji – tak, siedzimy dosłownie w jego głowie. Żadna myśl nie jest przed nami ukrywana. Morderstwo podlega starannemu planowaniu, jednak większość myśli mordercy jest po prostu zwyczajna... Wątki szkolne, rodzinne, masturbacja, zakupy, a na pierwszy plan przebija się ogromna nuda. Nasz bohater jest znudzony i chce poczuć, że żyje. Wybiera zatem drogę zabójstwa. Dokonuje go właściwie beznamiętnie, chociaż śledczy będą przekonani, że tutaj emocje musiały odegrać jakąś rolę, bo jak to można zabić koleżankę ze szkoły bez powodu?! A może jednak? Czemu nasz morderca dopuścił się tego czynu, dlac
Czytaj więcej

Wilczy Dół

Obraz
  Wilczy Dół Lisioł od jakiegoś czasu podgląda na IG profil Co jadłem i uznał, że też wybierze się na swoją wielką kulinarną przygodę! W tym celu wsiadł do stalowego powozu, którego tętent stalowych kół rozbrzmiewał po szynach, niczym melodia zapowiadająca przybycie wielkiego gościa. W ten sposób Lisioł dostał się do Krakowa, a stalowa bestia uszanowała królewską godność futrzaka, wysuwając mu podest *zadowolone piski*. Lisioł przemknął przez dom pełen towarów, zgrabnie omijając tłum ludzi, zbyt zajętych, żeby dostrzec lisią wielkość, po czym wparował na ulicę królewskiego miasta. Na Szpitalną jest zaledwie kilka susów, więc futrzak bez trudu dotarł do Tawerny Wilczy Dół, która równie dobrze mogłaby się nazywać Lisi Dół! Wielki napis zapowiada wielką przygodę, a znaki naprowadzą Was na właściwe schody. Tawerna mieści się w piwnicach dawnej kamienicy i od razu wpadacie w wiedźmiński klimat. Podstawowe zasady dobrego wychowania zostawiacie za drzwiami, podążając za karczmarką.
Czytaj więcej