Lisi Zew

Lisi Zew

Rewolucja. To słowo jest niesamowicie obłudne. Z jednej strony niesie nadzieje, marzenia o wolności i lepszej przyszłości dla wszystkich. Szybko jednak się okazuje, że „wszyscy” to tylko ci, którzy przeżyli. Rewolucja ma nawyk pożerania własnych dzieci i topienia wszystkiego wokół we krwi, a gdy terror w końcu dogasa, to piękne „jutro” wcale nie wygląda lepiej niż wczoraj. Lisioł ewidentnie nie jest fanem rewolucji, dlatego na kartki książki „Wilczy Zew” autorstwa Vladimira Wolffa chciał uzbroić się w co najmniej dywizję pancerną, ale ostatecznie szabla oraz karabin musiały futrzakowi wystarczyć.

Lisioł dołączył do Tomasza Niemojowskiego i jego kolegi ze studiów medycznych Jana, podczas wizyty w Brzezinach. Polski majątek na Ukrainie wydawał się być stolicą nudy. Jednak sąsiedztwo ostro poczyna sobie z miejscową ludnością. Pałac Rublowa, w tym miejscu możecie stracić głowę za kichnięcie w złym momencie, ale sytuacja zmienia się diametralnie, gdy dochodzi do pożaru stajni. Trup trupa przyciąga i chociaż Tomasz opuszcza na chwilę Brzeziny, to one nie opuszczają jego. Odpowiadając na wezwanie Matyldy, córki właściciela Brzezin, powraca w te rejony, by na własne oczy zobaczyć, jak rewolucja budzi się do życia – czytajcie, bandy uzbrojonych chłopów przeistaczają się w morderców, dla których każdy bogatszy jest wrogiem.

Sytuacja staje się nieciekawa. Sojuszników brak, a liczyć można tylko na starych wrogów z Pałacu Rublowa. Dobrze, że Tomasz przywiózł ze sobą dwóch kolegów – Armanda i Felixa – dwóch byłych żołnierzy Legii Cudzoziemskiej, żyjących obecnie z ciemniejszej strony handlu. Czy uda im się obronić Brzeziny? *odgłos odbezpieczanie broni* Lisioł chętnie sobie postrzela do ruskich bandytów.

Awanturnicza przygoda w roku 1904 z budzącą się rewolucją w tle – tak można określić całą książkę jednym zdaniem. Jest to ciekawy pomysł na fabułę, Lisioł musi jednak przyznać, że książka się dłużyła w wielu miejscach, głównie przez zadania poboczne typu podróż, polityczne informacje, załatwianie interesów, itp. Futrzaka interesował przede wszystkim wątek główny oraz sami legioniści, gdyż główny bohater to wylęgarnia głupich pomysłów.